Nieuwe definitie reclame per 1 januari 2011

[:nl]Per 1 januari 2011 wordt de definitie van het begrip ‘reclame’ in de Nederlandse Reclame Code verruimd. Vanaf die datum luidt artikel 1 (aanvullingen onderstreept):Onder reclame wordt verstaan: iedere openbare en/of systematische directe dan wel indirecte aanprijzing van goederen, diensten en/of denkbeelden door een adverteerder of geheel of deels ten behoeve van een adverteerder al dan niet met behulp van derden. Onder reclame wordt mede verstaan het vragen van diensten.Adverteerder is een organisatie of een persoon niet zijnde een consument. Het vereiste van openbaarheid vervalt. Ook “systematische” niet-openbare aanprijzing “al dan niet met behulp van derden” valt onder de nieuwe definitie. Opvallend is dat onder de nieuwe definitie mededelingen van derden aan de adverteerder worden toegerekend. Immers: “al dan niet met behulp van derden”. Het is niet noodzakelijk dat de adverteerder zelf de uitingen doet. Wel moet er enige betrokkenheid van de adverteerder bij de uitingen zijn. Denk bijvoorbeeld aan de apotheker die aan iedere klant die een antibioticumkuur komt ophalen een bepaald melkproduct aanbeveelt. Ook buzz-marketing geldt vanaf 1 januari waarschijnlijk als reclame – dat is althans de bedoeling van de Stichting Reclame Code. Nog een voorbeeld: specifiek op de persoon toegesneden berichten via Hyves. Volgens de oude definitie is twijfelachtig of sprake is van een openbare reclame-uiting, nu het bericht tot één persoon is gericht en op die persoon is afgestemd. Niet-openbare berichten golden voorheen niet als reclame. Volgens de nieuwe definitie is sprake van reclame, want: systematisch en met een standaard boodschap.Vast staat dat meer marketingvormen vanaf 1 januari als reclame zullen gelden. De toepasselijkheid van de Nederlandse Reclame Code (en daarmee het werkterrein van de Reclame Code Commissie) wordt hierdoor aanzienlijk uitgebreid. De gevolgen daarvan zijn behoorlijk ingrijpend. Al die marketingvormen moeten dan voldoen aan de reclameregels uit de Nederlandse Reclame Code en de daarbij behorende bijzondere codes. Dat wringt vooral in gevallen waarin de adverteerder geen directe invloed heeft op de inhoud van de boodschap – zoals bij buzz-marketing.Mede gezien de ingrijpendheid van de wijzigingen is de overgangsregeling opmerkelijk. De Stichting Reclame Code heeft haast met het invoeren van de nieuwe definitie. Klachten die gaan over reclame-uitingen die alleen in 2010 zijn gepubliceerd vallen nog onder de oude definitie, mits de uitingen in 2011 niet meer zullen worden gepubliceerd. Alle andere klachten worden beoordeeld aan de hand van de nieuwe definitie van reclame. Conclusie: vanaf 1 januari vallen alle lopende en nieuwe campagnes onder de nieuwe definitie.Daniël Haije, advocaat reclamerecht[:]