Een labeldesign ontwerpen: peanuts?

Foodwatch is een bekende bij de Reclame Code Commissie. Met enige regelmaat dient de ‘voedselwaakhond’ klachten in over reclame voor voeding. Ditmaal moet de verpakking van M&M’s Peanut & Hazelnut eraan geloven. In de levensmiddelenregels is vastgelegd dat de gebruikte hoeveelheid van een ingrediënt vermeld moet worden als het ingrediënt in de naam van een product voorkomt, of anders opvallend op het etiket is gebruikt. De gedachte: wanneer je pronkt met de aanwezigheid van een ingrediënt, is het belangrijk voor de consument om te weten in welke mate het ingrediënt is gebruikt. Dit noemen we ook wel QUID (quantitiative ingredient declaration). Dit is niet een heel bekende, maar wel belangrijke regel voor verpakkingen. Vaak is dit percentage terug te vinden in de lijst van ingrediënten. Op dit etiket stond de hoeveelheid pinda en hazelnoot echter niet genoemd. Genoeg aanleiding voor Foodwatch om een klacht in te dienen.

Mars (producent van M&M’s) verweerde zich: de lijst van ingrediënten is toch feitelijke informatie en geen reclame? Van die redenering kan de voorzitter van de RCC geen chocola maken: óók verpakkingen zijn reclame. En omdat de naam en de verpakking naar pinda’s en hazelnoten verwijst, had de hoeveelheid van deze ingrediënten inderdaad vermeld moeten worden. Strijd met de Etiketterings-verordening en dus met de wet, zegt de voorzitter. Toch krijgt Mars géén aanbeveling door een uitgebreide spijtbetuiging. Het foutje zou erin zijn geslopen omdat het een limited edition betreft die maar bij een aantal wederverkopers is verkocht. Bovendien is het product al bijna uit de schappen én zegt Mars toe hulp te zoeken om in de toekomst aan de wet te voldoen. Door deze omstandigheden eindigt de klacht met een wenkbrauw voor Mars.

Sarah Arayess